Şüphemin dalgaları her dini boğdu, aştı, gönlümün yolları gittikçe karanlıklaştı.
Hayat üç buçukla dört arasındadır; ya üç buçuk atarsın ya da dört dörtlük yaşarsın.
Cehaletten serîr-i hakimiyyet çöktü alçaldı, hulasa mülk-ü milletten kuru bir iskelet kaldı.
Sen takıl da peşine bir sürü ehl-i tarabın, korkmadan gir kanına hikmetin, aşkın şarabın!
Göbekler perçin olmuş, hava geçmez aradan, bozulmayacak kız mı var, sen haber ver paradan.
İnanmaz ilme, takdire, kulak asmaz tedabire, pes-ü belasını görmek gelir güç çünkü hınzire.
Boş kafa gezdiren seyyahlar gibi, keşkülünün delik çıkmasın dibi, ariften anlasın seçsin garibi, hakikat yolunda yorulmuş olsun.
İyi bak kabına, olmasın delik, boşuna taşırsın, gider gündelik. Anında olmalı, ettiğin iyilik, alem duysun diye, inayet etme.
Yüz bin leyla doğar alemde her gün, senin aradığın zevk, sefa düğün. Tutacağın işi önceden düşün; daha ilk adımda nedamet etme.
Felsefemdir kitab-ı imanım, taparım kendi ruhumun sesine. Secde eyler hakikatim her an, kalbimin ateş-i mukaddesine.
Kapılmışım ak oduna bir kere, katlanırım her bir cefaya, cevre uğraya uğraya devirden devre bütün kainatı aşarak geldim.
Gözünü aç daha meydan var iken, dizginin cambaz elinde neyzen! Girmedim ya kapısından baktım, cenneti at pazarı sandım ben.
Rakı, şarap içiyorsam sana ne? Yoksa sana bir zararı içerim. İkimizde gelsek kıldan köprüye, ben dürüstsem sarhoşken de geçerim.
Duysun aşkın elindeki rebabı, okusun alnında çile kitabı, neyzen gibi günahının hesabı, mezara girmeden sorulmuş olsun.
Kapılmışım ak oduna bir kere, katlanırım her bir cefaya, cevre uğraya uğraya devirden devre bütün kâinatı aşarak geldim.
Sevdanın oduna pek güvenilmez, tutuşursan eğer kolay sönülmez. Bu yolun hükmüdür geri dönülmez, canına kıymazsan seyahat etme.
Be soysuz! Namaza durduğun yönü bilirsin de, kıble diye, secde edip alnını koyduğun toprağı neden söylemezsin vatan diye?
Dudağında yangın varmış dediler, ta ezelden yayan koşarak geldim. Alev yanaklara sarmış dediler, sevda seli oldum; taşarak geldim.
Hayat, çatlak bardaktaki suya benzer içsen de tükenir içmesen de, bu yüzden hayattan tat almaya bak: Çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da.
Sanma ki ciddiyet ile sarf ederim sanatımı, ney elimde suyu durmuş kuru musluk gibidir. Bezmi meyde sühefanın saza meftun oluşu, nazarımda su içen eşeğe ıslık gibidir.
Bi-namaz deyip beni Hak’tan uzak gören, sığmaz senin hayaline mihrap ü mübrem. Sen sade beş vakitte ararsın Allah’ını, ben her zaman onunla emin ol beraberim.
Neyzen, çalarken mi neşelenirsin, yoksa neşeli olduğun zaman mı çalarsın? Maliye bakanı hakkında yolsuzluk dedikodularının dolaştığı bir dönemidir. Neyzen: “Maliye vekili değilim ki, çalarken zevk alayım.
Kime sordumsa seni doğru cevap vermediler; kimi alçak, kimi hırsız, kimi deyyus! Dediler. Künyeni almak için, partiye ettim telefon; bizdeki kayda göre, şimdi o mebus dediler…
Yapmak, yıkmak senin bu gamlı ömrü. Ben gönlümü sana verdim götürü. Sana meftun olduğumdan ötürü sarhoş oldum neyzen, coşarak geldim.
Çıkmıyor bir an ciğerden, geldi sevda hançeri. Hakkın aşkına esir ol, doğum günlerden beri zikreylerim ismini ben gal-u beladan beri. O kadar yandım yakıldım unuttum her yeri.
Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi, çağlayan gözyaşı mı, yoksa ki hicran seli mi? İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi? Çevrilir dest-i kaderle bu şu’unun fili mi?
Yurdu şahane cehalet yeni baştan bürüdü. Hayliden hayli kalınlaştı yobazlık yeniden, softalık zorlu anırtı ile aldı yürüdü. Kara bir kinle taassub pusudan çıktı yine, yurdu şahane cehalet yeni baştan bürüdü.
Ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe, süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre cahilin korku kokan defterini tanrı düre! Marifet mahkemesinde verilen hükme göre, cennet iflas eder, efsane-i adem de geçer.
Bir günahkâr insanım ben, yok yüzüm Peygambere. İstemem bir türlü gitmek, böyle huzur mahşere. Tesadüf eylerim derken, belki bir gün rehbere, düşmüşem elsiz ayaksız, bak aslan-ı haybere.
Göründü memleketin iç yüzü, çöktüyse temel. Şimdilik harice karşı yüzümüz olsa dahi yüzümüz yok bakacak kabrine ecdadımızın. Tükürür zannederim çehremize, vatanın tarihi.
Kim demiştir kanun alınmıştır ayakaltına, böyle bir halin vukuunda hamiyyet çiğnenir. Devleti yolsuz görenler halt eder bir beldede, kaldırım olmazsa kanun-ı hükûmet çiğnenir.
Yamansın her zaman aldattın beni, kâh düşürdün kahi kaldırdın felek! Mecnun’sun diyerek Leyla peşinden, ıssız vadilere saldırdın felek!
Istırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer, ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer, gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer, devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer, gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer.
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i cem de geçer, ibret aldın, okudunsa şu yaman dünyadan, nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan.niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan, önü yoktan, sonu boktan, bu kuru da’vadanutanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.
Click to rate this post!
[Total: 3 Average: 5]